Nie robisz tego źle!

Zamykasz za sobą drzwi, pośpiesznie wycierasz spływające po policzkach łzy. Bezwiednie bierzesz głęboki wdech i z trudnością wypuszczasz powietrze. W klatce piersiowej czujesz ucisk, ciężar niczym kamień, który utrudnia swobodne oddychanie.

W głowie ciągle wybrzmiewa popołudniowe starcie z Twoim dzieckiem. Przeciągająca się „walka o władzę”, mimo wielu prób nawiązania kontaktu i uspokojenia brzdąca skończyła się niepowodzeniem. Nic nie zadziałało – ani empatia, ani przytulanie… Wszystkie sposoby o kant d…