73 ognie, nie zamieniliśmy słowa

Co tak właściwie sprawia, że mamy tę chęć, by nabijać sobie "ognie" z ludźmi, których często nie znamy. Niech podniesie rękę ten , kto nigdy nie wymieniał się snapami z jakimś randomem. Może przerodziło się to w jakąś GŁĘBSZĄ (that's what she said) znajomość.
Mała anegdotka: kiedyś dodałam na snapku człowieka, który uczęszczał do mojego liceum. Normalna sprawa, znałam go z widzenia (pozdrawiam kolego od ogniska, jeśli to czytasz oczywiście XD). Otóż przerodziło się to w prawie studniowe "dni", wymienialiśmy się jakimiś historiami, czy szczegółami dotyczącymi sfery prywatnej. Ale w życiu poza social mediami rozmawialiśmy może raz, albo dwa na próbie poloneza.
Snapchat stał się niewinną formą utrzymania kontaktów z ludźmi, których nie widujemy na co dzień. Tylko, że ta nieskazitelna forma z czasem zmieniła się nie do poznania.
Żeby nie było, nie mam nic do Snapchata. Jest to świetna aplikacja, nie ważne czy ostatnia aktualizacja nam nie pasuje. Sam zamysł był dobry, wysyłanie urywków życia do znajomych. Przeszkadza mi tylko ten "monopol na dni". Masz dni z tylko pięcioma osobami? Co za wstyd!
Wyszło na to, że aplikacja, która miała nas połączyć podzieliła, gdyż przestaliśmy słuchać siebie na rzecz "przeklikania" snapów i wysłania selfie, albo jakiegoś, często całkiem ładnego, widoczku z dopiskiem "tu wpisz imię, miejsce, rzecz) na dni". O SARAHAH JUŻ NIE WSPOMNĘ.
Nie wiem, może nie mam racji, ale coś tu jest nie halo .
W każdym razie: stay awesome.
PS: Już to widzę OMG DODAŁA SCREENA ZE SNAPEM, JAKA ATTENTION WHORE. Relax dude, nie chciałam dodać fotki, która byłaby objęta prawami autorskimi, tak przynajmniej nikt mnie nie zgarnie za nielegalne wstawianie obrazków am I right?