Pojechałam tam

Poniedziałki są dla mnie podsumowaniem ubiegłego tygodnia. Rozliczam siebie ze wszystkiego, co zrobiłam. Wyraźniej widzę błędy i głupie zachowania. Żałuję, że tak dużo czasu tracę na rozmyślanie. Łapię się na tym i mówię dość, ale ciężko to utrzymać. Zbyt wiele dzieje się dookoła...
Odpowiedź jest prosta - trzeba przestać podlewać niechciane nawyki. Tyle i aż tyle. Sprawa z pozoru easy, ale schody zaczynają się, gdy życie wystawia na próbę sił. Wtedy wychodzi, że nie tak szybko można zmienić człowieka.

W moim sercu jest już rozpisany plan na resztę życia. Wiem doskonale, co sprawiałoby mi radość. Dlaczego więc tego nie robię? Odpowiedź: bo zawsze pojawia się jakieś - ale- To niszczy i oddala najskrytsze pragnienia. Stają się odległe, jak ten statek na morzu.

PS. A to ja i moje marzenie. Jest gdzieś tam i czeka, aż znajdę narzędzia do jego urzeczywistnienia. Pytanie, ile jestem w stanie poświęcić? Bo nikt nie powiedział, że droga będzie prosta.