Pot, krew i makijaż, czyli co się działo na FAME MMA3?

Wczoraj, trzydziestego marca, jako członek ekipy DDOB pojechałem na FAMEMMA 3 w Łodzi.

Nie trzeba daleko błądzić, by zrozumieć, że to taka trzecia gala w Polsce, ale warto zaznaczyć, że nie jesteśmy indywiduum.

 

Głównym obiektem mojego zainteresowania „Galą Freak Fight” była rządza krwi i potu na oktagonie. Nie trzeba w czasach influencingu wspominać jak to działa: „Ty walczysz z nią, dostaniesz za to tyle i tyle, wstaw kilka zdjęć.”.

Gorzej jest według mnie jeżeli chodzi o widzów, bo całe widowisko przypomina po prostu walki gladiatorów. Różnica jest pewna, nieznaczna, bo w tle leci rap i zamiast wina ludzie piją napoje gazowane.

W tym momencie pojawia się moje pytanie: „Czemu musimy oglądać takie walki?”

Na kartach FAMEMMA zapisze się niewątpliwie pierwsza walka kobiet, która według mnie była najbardziej imponująca. 

Ludzie doznali dzieki niej zbliżenia, praktycznie sakralnego, do swoich idolek. Krew na ekranie, lśniący pot w kamerze pozwala zauważyć: „Marta też jest człowiekiem”. 

Wychodząc na scenę dziewczyny niewątpliwie zrobiły największy show, a widownia wpadła w istny trans. Nie można tego inaczej opisać słowami, bo bez wątpienia była to najbadziej wyczekiwana walka wieczoru.

Obraz silnych i brudnych kobiet to jest dokładnie brakujący element w Polskich mediach. Zdaje się, że obserwatorzy Linkimaster i Godlewskiej szukają właśnie w nich tego zbliżenia do świata, gdzie blogerzy się potykają i nie są idealni. Miejsca gdzie dla kaprysu powiększają sobie usta i imprezują na każdym kroku.

Walkę oczywiście wygrała Marta Linkiewicz, nokautem technicznym w pierwszej rundzie. Skandowała po tym, że wybiera się w końcu na wódkę i koks, co jest dla niej dość typowe. Wiadomo, że poziom jej szczerości wydaje się w mediach na tyle abstrakcyjny, iż budzi ona największe kontrowersje.

Wiele gwiazd może jej zazdrościć zasięgów, bo nawet Maff tyle nie ma. 

Najciekawszy jednak wydał mi się Taxi Złotówa. W tym świecie sponsorów, dobrej inwestycji w marketing, strug alkoholu na stadionie; w świecie gdzie czterdziestolatkowie i dzieci z rodzicami, studenci bawią się oglądając takie walki jest on jedyną osobą, która mnie podbudowała.

Po walce, w pokoju medialnym, stałem w „korku”. Ludzie robili wywiady z „pato-zawodnikami”. Stałem obok niego, już był po swojej walce. Nie wiedziałem co powiedzieć, bo całe zjawisko jest nadal dla mnie fascynującym absurdem, który bardzo mnie niepokoi. Powiedziałem mu, że gratuluję mu wygranej. Nie widziałem cieplejszego uśmiechu tego wieczoru.

Pozory lubią mylić i to jest najbardziej zaskakujące w tej gali. Sam pewnie zmierzyłem się na oktagonie, oczywiście gdybym miał taką szansę. 

Teraz zostaje nam czekać na kolejną galę! Kto z Was wbija?

@trzeciaktomek