Na samym dnie studni

Ta dziewczyna leży na dnie studni. Patrzy w górę i nie wierzy, że upadła tak nisko. Czuje się bardziej niż przegrana. Mimo wszystko podejmuje próby wdrapania się po swoich słabościach na szczyt. Rozumie, że głębiej upaść się nie da! Studnia zbudowana jest z jej potknięć, lęków, przykrości, błędów, niepewności, kompleksów, niejasności...
Spadała tak przez połowę życia - teraz stara się wyjść z powrotem, zamurować studnię i zacząć życie na nowo. Niestety próbom nie ma końca. Ciągle wspina się po przeszłości do lepszego życia - myśląc, że całkiem dobrze sobie radzi.. Jednak pewne sytuacje blokują jej drogę. Duchy przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. Są silne i bezwzględne. Zrobią wszystko, żeby tylko nie wyszła na prostą. Nie doświadczyła uczucia ulgi i spełnienia. To wewnętrzna walka - koniec zależy tylko i wyłącznie od nastawienia tej dziewczyny. Nikt nie powiedział, że będzie łatwo. Nawet nie ma pewności, czy z takim bagażem można zacząć wszystko od początku?

A jeśli można upaść jeszcze niżej?