List od czytelniczki: Mieliśmy być razem na całe życie…

Wróciłam z wakacji, na których zakochałam się jak nigdy. On był czarujący. Starszy ode
mnie, pływający na kitesurfingu, marzący by zostać instruktorem… Jego opalone ciało i
włosy jasne jak zboże urzekły mnie już pierwszego wspólnego wieczora, kiedy z cała ekipa
z pola siedzieliśmy przy ognisku. Czarujący i zagadujący, jak piękna i mądra jestem.
Spędziłam najlepszy czas swojego życia z Patrykiem. Wszystko wyglądało jak w filmie.
Romantyczne spacery za rączkę brzegiem morza, zimne wino i francuskie sery w przerwie
od pływania. Zakochałam się po uszy. Patryk zachowywał się jakbym była najważniejszą
osobą w jego życiu i tak też mnie traktował. W dzień mojego wyjazdu płakał razem ze
mną, twierdząc, że jedyne czego chce to, bym była z nim na zawsze. Wracałam do domu, płacząc przez 10 godzin w pociągu, Patryk wysyłał smsy jak tylko miał przerwę w
pływaniu. Taka wspólna sielanka trwała około 4 dni, kiedy kontakt się urwał.

Dzwoniłam,
pisałam na portalach społecznościowych i co? Nic, zero odzewu. Bałam się, że coś się
stało, może miał wypadek. Nie mając żadnego kontaktu, poprosiłam ojca, w weekend
zawiózł mnie na półwysep, bym mogła dowiedzieć się co takiego się wydarzyło.
Przyjechałam nad zatokę wieczorem w piątek, wszyscy bardzo zdziwili się, że jestem, ale
najbardziej zdziwił się Patryk, który siedział w objęciach innej dziewczyny. Stanęłam
niedowierzając, a on jak gdyby nic powiedział „ Mała, są wakacje, a Ty chyba nie
wierzyłaś, w to co mówiłem?” Mój świat załamał się w sekundzie. Znów wracałam do
domu pełna płaczu i złości. Minęły dwa tygodnie, ciagle myślę o Patryku, mimo, że wiem jak mnie potraktował… Dziewczyny, uważajcie, na wakacyjnych adoratorów, by nie
cierpieć resztę lata.