Mur Zdrajca Ludzkości — Rozdział 29

Kira nie zdążyła nawet przejrzeć się rozmówczyni. Otumaniona i na wpół przytomna powoli wstała, próbując zachować przy tym równowagę. Jej wzrok przykuły meble, oświetlone w ten czas przez padające przez okno promienie wschodzącego słońca. Zrobione z drewna, którego jeszcze nigdy nie widziała, z mnóstwem szuflad i drzwiczek. Na samym środku dominowało lustro oprawione w złotą ramę, w swym odbiciu mogła zobaczyć, że na ciele nie miała żadnej rany, nawet po przypaleniu. Dodatkowy szok tylko zwiększył dezorientacje całą sytuacją, zza drzwi doszło do niej ostentacyjne chrząkanie...