Czym była hiszpanka? Druga obok koronawirusa epidemia światowa

Grypa hiszpanka to najgroźniejszy szczep grypy, jaki został odkryty we współczesnej historii. Choroba jest wywoływana przez odmianę wirusa H1N1. To przez niego w latach 1918-1920 wybuchła światowa pandemia. Szacuje się, że w jej wyniku zmarło od 50 do 100 MILIONÓW ludzi, a zaraziło się nawet pół MILIARDA osób na całym świecie! Hiszpanka atakowała głównie młode osoby w wieku od 20 do 40 lat, co jest zaskakujące, ponieważ wydawać by się mogło, że to ludzie starsi lub dzieci będą bardziej narażeni na zarażenie się.
 

Co ciekawe, nazwa choroby może być myląca, ponieważ hiszpanka wcale nie miała swojego początku w Hiszpanii. Oczywiście epidemia wystąpiła także w tym kraju, ale nie tam się rozwinęła. Do dziś nie wiadomo, skąd dokładnie przywędrowała ta specyficzna odmiana grypy. Za najbardziej prawdopodobne uważa się rejony Azji Wschodniej i Stanów Zjednoczonych.

Nazwa hiszpanka wzięła się, ponieważ większość osób kojarzyło chorobę właśnie z Hiszpanią. Spowodowane było to tym, że Hiszpania jako jeden z nielicznych krajów przesyłał dokładne raporty ilości zachorowań i zgonów, dlatego kojarzony był jako szczególnie dotknięty epidemią. Za to Anglia, Francja, Niemcy, Austria czy USA niechętnie przedstawiały swoje statystyki.
 

Hiszpanka, chociaż nie różniła się znacznie od pozostałych wirusów grypy, charakteryzowała się bardzo wysoką śmiertelnością, sięgającą od 10 do nawet 20%! Jak to możliwe? Przede wszystkim wybuch pandemii miał miejsce w latach 1918-1920, czyli pod koniec I wojny światowej, kiedy dostęp do pożywienia i środków sanitarnych był mocno utrudniony, a warunki mieszkalne i bytowe pozostawiały wiele do życzenia. W takich warunkach dużo łatwiej jest o zarażenie. Ponadto wiele osób zmarło na powikłania po hiszpance, która osłabiała cały organizm (głównie płuca). Choroba mocno rozprzestrzeniała się w szpitalach i obozach wojskowych, w których na niewielkiej powierzchni przebywało wiele osłabionych ludzi.
 

Głównymi objawami grypy hiszpanki była gorączka, osłabienie i uczucie rozbicia, kaszel, nieżyt nosa oraz krwotok z nosa, jelit i żołądka. Objawy pojawiały się najczęściej między 1. a 4. dniem po zarażeniu i utrzymywały się nawet przez 2 tygodnie.
 

Leczenie hiszpanki było niezwykle trudne, dlatego epidemia powracała i od 1918 do 1919 roku miała aż 3 fale. W tych czasach personel medyczny nie dysponował żadnymi, skutecznymi lekami przeciwwirusowymi. Leczone były objawy, a najczęściej do tego wykorzystywano aspirynę. Hipotezy donoszą, że wielu pacjentów z hiszpanką zmarło ze względu na przedawkowanie tego leku. Jego objawem jest silne krwawienie, które zostało odnotowane jako jeden z objawów grypy hiszpanki. Ponoć chorym podawano nawet 30 g aspiryny dziennie, gdzie obecnie maksymalną dobową dawką są 4 gramy!