Pokolenie ISH. Jesteśmy trochę, ale nie do końca?

W języku angielskim suffiks "ish" umożliwia tworzenie specyficznej grupy przymiotników. Możemy użyć go, gdy mamy na myśli, że coś jest w pewnym stopniu takie jak dany przymiotnik. Upraszczając: angielskie "ish" można porównać do polskiego "coś w tym stylu". Jeśli wahamy się, czy nazwać nasze włosy długimi, możemy zamiast "long" powiedzieć, "longish", czyli długawe. 

Wege? Ale z wyjątkami

Angielskie 'ish" posłużyło dziennikarce Lotte Jeffs do określenia pewnego fenomenu kulturowego, który opisała w swoim artykule. Podała przy tym kilka przykładów z jakimi zetknęła się podczas rozmów ze swoimi znajomymi. Gdy zapytała koleżankę o to, czy jest w związku "na wyłączność", ta odpowiedziała, że tak, choć gdyby chciała, mogłaby spotykać się też z innymi mężczyznami. Uciekanie od jednoznacznych odpowiedzi dotyczy różnych dziedzin życia. To samo tyczy się chociażby weganizmu. Wiele osób rezygnuje z jedzenia produktów odzwierzęcych, jednak od czasu do czasu robią wyjątki. Przyjaciele Jeffs nie są zatem "vegan" a  raczej "vegan-ish". 

fot. @eliottreyna

Duży wybór, trudniejsze decyzje

Kiedyś to subkultury wyznaczały pewne zachowania, sposób ubierania się i poglądy. Obecnie żyjemy w natłoku informacyjnym i odbieramy jednocześnie tyle bodźców, że trudno jest zdecydować się na jedną utartą ścieżkę. Nie mamy już do wyboru kilku programów w telewizji, bo Internet oferuje nam niemalże nieograniczone zasoby rozrywki. Możemy zatem próbować różnych rzeczy, dopóki nie znajdziemy czegoś, co naprawdę nam się spodoba. Nie musimy czekać, aż ukaże się nasze ulubione czasopismo. Inspiracje czekają na nas na dowolnym portalu, czy w mediach społecznościowych. Nie każdy jest gotowy, by zostać stuprocentowym weganinem, ale nawet ograniczenie spożywania mięsa ma pozytywny wpływ na środowisko. Czy jest w tych odstępstwach coś złego? Bardziej niepokojący zdaje się być radykalizm i brak otwartości...