Ewolucja makijażu

1901–1910
Na początku XX wieku widoczny makijaż był przeznaczony jedynie dla pań lekkich obyczajów. Stawiano na naturalność. Blada cera świetnie komponowała się z delikatnie zarumienionymi policzkami. 

1911–1920
Lata 10' XX wieku przyniosły kobietom większą swobodę makijażu. Miał on być widoczny, podkreślając naturalne piękno. Cienkie i ciemne brwi oraz czerwone usta mocno kontrastowały z zabieloną pudrem twarzą. Zaczęto stosować pierwsze róże do policzków. Oczy nie odgrywały dużej roli w wyglądzie.

1921–1930
W kolejnej dekadzie ubiegłego wieku kobiety w końcu przestały bielić twarze. Skóra miała wyglądać naturalnie i promiennie. Oczy malowano ciemnymi cieniami, przyciemniając dodatkowo wewnętrzny kącik. Brwi rysowano czarną lub ciemnobrązową kredką, wyciągając ich łuki do dołu. Czerwoną pomadkę rozprowadzano jedynie na środek ust, do tego róż na środek policzków.

1931–1940
Zaczęto używać pierwszych podkładów. Brwi wciąż pozostawały cienkie, ale starano się je wyciągać ku górze. Na powieki kładziono brązy, zielenie i fiolety. Kreska miała być pociągnięta na całej długości powieki, grubsza do zewnątrz. Róż rozcierano od policzków aż po skronie, a na ustach królowały czerwienie, fiolety i brązy.

1941–1950
Przyszedł czas na polot świeżości. W latach 40. na twarz nakładano jak najdelikatniejsze podkłady, lub całkowicie z nich rezygnowano. Postawiono również na grubsze brwi, pozostawione w naturalnym kształcie. Na powieki kładziono delikatne beże i brązy, zrezygnowano z robienia kreski eyelinerem. Jedynym mocnym akcentem były usta malowane soczystymi czerwieniami.

1951–1960
Piąta dekada XX. wieku kojarzona jest przede wszystkim ze świetnym kinem i postacią Marylin Monroe. Kobiety nakładały wówczas grubą warstwę podkładu. Brwi były podkreślone nieco mocniej niż w latach 40. Oczy malowano wyrazistymi, perłowymi cieniami, często robiono delikatne smokey-eye, a do tego malowano grubą, mocno wyciągniętą kreskę eyelinerem. Delikatnie podkreślano policzki różem. Czerwone usta miały idealny kształt za sprawą pierwszych konturówek. Dodatkowo kobiety często domalowywały sobie charakterystyczny pieprzyk.

1961–1970
W latach 60. XX wieku rozpoczęły się eksperymenty z wyglądem. Oczy stały się najważniejszą częścią makijażu. Podkreślano je mocno, szczególny nacisk kładąc na rzęsy. Na powieki używano jasnych odcieni. Kreska na powiece szła zgodnie z jej kształtem, a dla pełnego efektu na dolnej powiece domalowywano eyelinerem pojedyncze rzęsy. Na usta kładziono balsamy, które wydobywały ich naturalny kolor.

1971–1980
Następne lata to powrót do natury. Dbano szczególnie o pielęgnację twarzy, dlatego mocne podkłady zastąpiono kremami tonującymi. Róż nakładano na kości jarzmowe, pojawiły się też pierwsze perliste rozświetlacze nakładane powyżej różu. Również oczy miały być perłowe, a mocno podkreślone rzęsy zastąpiono delikatnym pociągnięciem brązowej maskary. Na usta kładziono delikatnie zaróżowione balsamy podbijające efekt świeżej twarzy.

1981–1990
W szalonych latach 80. postawiono na kolor. Oprócz nakładanego obficie różu, zaczęto używać także bronzera do konturowania twarzy. Powieki malowano na wszystkie kolory tęczy. Róże, pomarańcze, zielenie, fiolety, błękity itd. Dodatkowo podkreślano oczy czarną kreską robioną eyelinerem. Na usta również kładziono mocne akcenty kolorystyczne — fuksje i fiolety.

1991–2000
Lata 90. to powrót do smutnych, przygaszonych makijaży. Na powieki kładziono brązy i szarości. Policzki delikatnie podkreślano różem, a na usta nakładano matowe lub mocno perliste pomadki w ciemnych odcieniach.

2001–2010
Początek XXI wieku to przede wszystkim skóra spalona na solarium. Kobiety mocno podkreślały oczy, zapominając przy tym o brwiach. Na usta kładziono zarówno kolorowe błyszczyki, jak i stonowane pomadki. Rozpoczęła się pełna dowolność.

2011 — teraz
Kobiety zaczęły stawiać większy nacisk na makijaż. Każda kobieta maluje się tak w czym czuje się najlepiej.