Można kazać czy prosić?

Do której grupy należycie? Ja długo byłam po złej stronie...

Samo życie jest spoko, to ludzie je komplikują. Narzucają nam swoje ramy tylko dlatego, że dla nich pracujemy. Mówią nam, jak rozmawiać, co powiedzieć - żeby brzmieć profesjonalnie. Często każą nam zostać po godzinach, wrzucając dodatkowe obowiązki - za które więcej nie płacą niż płacą. Odmówisz to usłyszysz, że na Twoje miejsce znajdą innego, najlepiej zaocznego studenta, bez dzieci, wymagań i własnego zdania.
Doskonale wiemy, gdzie zaczyna się przeciąganie struny. Mimo to w milczeniu robimy swoje - albo inaczej robimy, co każą. Wierzymy, że ktoś to doceni, zobaczy ten pot na czole i pod pachami. Błąd - takich rzeczy nikt nie oklaskuje. Ty się nie odzywasz - to dla innych cicha aprobata. I tak mijają dni, tygodnia, potem lata. Budzimy się zmęczeni, zniechęceni, zrozpaczeni, zgorzkniali...

Nikt nie chce tak żyć, a jednak....

PS. Podrzucam film Niepamięć. Już gotowa byłam przerwać łańcuch nudy, aż tu nagle akcja nabrała kolorów. Warto obejrzeć do końca.