Och, życie!

Czasami, gdy tak robię co muszę - czyli odkładam wszystko na miejsce, pilnuję, żeby w domu było czysto, marzy mi się odłączenie tej części mnie, która odpowiada za te pedantycznie głupie ruchy. Nie daje mi to ani przez sekundę pożądanej ulgi. To całe dopieszczanie szafki - by kurz nie osiadł, polerowanie szklanki czy odkładanie szczotki na miejsce, to bardziej mus niż ochota.
Żadnej z tych czynności moja osoba nie chce robić, ale już wieloletni nawyk z wielką chęcią.

Może, gdy będę miała własne mieszkanie uznam to za coś niezbędnego. Może nawet pokocham. Teraz niestety, w tym wynajętym kwadracie, prędzej padnę niż zaakaceptuje tej stan faktyczny.