Gra w teatrze

Zauważyłam, że ludzie boją się siebie. Boją się pokazać siebie innym.
Bo zostaną wyśmiani, bo nikt taki nie jest, bo nie mogą się wyróżniać, bo zawsze znajdzie się ktoś kto będzie chciał nas przez to zniszczyć.
 
W XXI wieku nie jesteśmy sobą. Codziennie rano ubieramy maski, w których gramy jak na scenie w teatrze, tylko że trochę mniej umiejętnie. Łatwo jest ją założyć lecz trudniej zdjąć, bo każdy uważa Cię za kogoś kto jest na masce a nie pod nią. Nie pokazujemy siebie tylko to co inni chcą widzieć, chcemy im zaimponować i pokazać że jesteśmy najlepsi. Ale nie jesteśmy, nikt nie jest. Trudno jest w tych czasach o coś oryginalnego, bo każdy chce być jak inni, nie szuka siebie, a jeśli już znalazł to i tak tego nie pokaże bo "wstyd". Zadajmy sobie pytanie: "Oszukujemy siebie czy innych?" Odpowiedź jest krótka. Oszukujemy tylko i wyłącznie siebie, bo ludzie dobrze wiedzą kiedy ktoś udaje, wiedzą że przecież nie jesteś przez całe życie szczęśliwa i przychodząc do domu płaczesz albo, że wcale nie lubisz tego kroju spodni ale ubierasz je bo inni je ubierają.
  
W takim bądź razie czy ten wysiłek jest cokolwiek wart ? Czy warto ubierać codziennie tą maskę, tylko żeby oszukiwać siebie ? Bądźmy sobą i pokażmy innym, że nie boimy się pokazać swojej prawdziwej twarzy. Uwierzcie mi że oryginalni i szczerzy ludzie są o wiele bardziej szanowani i lubiani niż Ci którzy udają, że są najlepsi.
A to że ktoś śmieje się z twoich butów czy spodni wcale nie znaczy że masz przestać w nich chodzić, pokaż mu środkowy palec z serdecznymi pozdrowieniami, bo nie dogodzisz wszystkim, ważne żebyś Ty był szczęśliwy z tego że w końcu jesteś sobą!

 Buziaki, Wiki