Opowiem Ci bajkę...

Zapadł zmierzch. Usiedliśmy w salonie dookoła kominka, my na poduszkach, a dziadek na jego ulubionym fotelu. Babcia przyniosła nam grube koce. Za oknem wiało i padał deszcz.
-Co nam dzisiaj opowiesz, dziadziu?
-Czy znacie legendę o kochankach z Chełmna?
-Nie!-odpowiedzieliśmy chórem.
-No to posłuchajcie:
Był sobie pewien Anglik, któremu nie wiodło się zbyt dobrze, ponieważ stracił majątek. Postanowił więc poszukać szczęścia za granicą. Jego wybór padła Polskę, a dokładniej na Chełmno. Miasto było wówczas piękne i bogate. Po przyjeździe poznał pewną dziewczynę, córkę majętnego kupca. Od razu się w niej zakochał.
Nagle zagrzmiało i zgasło światło.
-Aaa!
-Spokojnie, babcia przyniesie świeczki, rozpalimy w kominku i zaraz znów będzie jasno.
Po piętnastu minutach było można kontynuować opowieść.
-Na czym to ja skończyłem?
-Jak się poznali.
-A! No właśnie!
Młodzieniec domyślał się, że ojcu ukochanej niezbyt spodoba się taki kandydat na zięcia – bez majątku i przyszłości, wiec zakochani spotykali się potajemnie wieczorami. Lecz po pewnym czasie spacery przestały im wystarczać. Chcieli spędzić razem całe życie. Postanowili uciec za mury miasta, gdzie nikt im nie przeszkodzi w byciu razem.
-I co, udało im się?
-Nie przerywaj!- ofuknąłem brata.
Zamierzali uciec podziemnymi korytarzami, które, jak słyszeli, prowadziły z Domu Artusa do Grubna. Niestety, uciekinierów usłyszano i wysłano pogoń. Zdesperowani młodzi popełnili samobójstwo. Pogoń znalazła już tylko ciała. A ponieważ samobójcom nie należał się pochówek na ziemi święconej, do dziś straszą ciekawskich, którzy zapuszczą się do podziemnych korytarzy.
Babcia spojrzała na zegarek.
-A teraz myć zęby i do łóżka!
Wyjrzałem za okno. Po mokrym, ciemnym, cichym i tajemniczym rynku, od numerów 5 i 6 szły trzymając się za ręce dwie widmowe postaci.