Historia Sandry- Nie mogę znieść samotności…

Cześć! Mam na imię Sandra, pochodzę z małej miejscowości z pod Krakowa. Dwa lata temu przeniosłam się na studia do Warszawy. Piszę o tym z bólem serca, ale nigdy nie miałam chłopaka. Wszystkie moje przyjaciółki mają, a ja zawsze sama! Już mnie to dobija! Naprawdę jest to straszne uczucie… Kiedy każdy się pyta:

„Sandra, masz chłopaka?”, „Zamierzasz zostać starą panną?”.

Nie wiem co ze mną jest nie tak… Może jestem brzydka, ale kiedy spoglądam w lustro wydaje mi się, że nie jest ze mną, aż tak źle, są gorsze.. Nie jestem ani gruba, ani nie mam też jakieś okropnej twarzy… Nawet nie wiem gdzie mogłabym poznać swoją drogą połówkę, może to ja powinnam przejąć stery. W domu zawsze mama mi powtarzała, że to chłopak ma zabiegać o dziewczynę, a nie na odwrót! Może mamy inne czasy i to dziewczyny należą do tych bardziej odważnych i pewnych siebie!

Zbliżają się Walentynki… Sklepy cudowanie udekorowane, pełne walentynkowych prezentów. Jak przechodzę obok, zastanawiam się, czemu nie mam z kim spędzić Walentynek. Znowu sama… Najbardziej boli mnie to, że każda moja przyjaciółka ma plany walentynkowe, dosłownie każda!

14 lutego- tego dnia nie wypada iść samotnie do kina, chodź bardzo chciałabym zobaczyć w tym dniu Nowe oblicze Greya… Skończy się tak, że znowu obejrzę film z Greyem sama w domu… Zastanawiam się, jak można spędzić Walentynki, aby nie czuć się samotnie? Pomóżcie mi, co mogę ze sobą zrobić w tym dniu!