HISTORIA MONIKI-SYLWESTROWE ROZCZAROWANIE

Mam na imię Monika. Od 5 lat spędzałam sylwestra w domu, gdyż nie miałam z kim i gdzie spędzić sylwestra w poprzednich latach. Pewnie większość z Was ma ten problem? Niby każdy z nas ma setki znajomych na Facebooku, a co do czego przyjdzie nie ma nawet z kim zorganizować wspólnej sylwestrowej imprezy. W tym roku miało być inaczej… Moja koleżanka zaprosiła mnie i mojego chłopaka do siebie na domówkę. Bardzo się z tego powodu ucieszyłam! Kupiłam specjalnie na tą okazję nową sukienkę, aby prezentować się jak najlepiej…

To miał być mój najlepszy sylwester od paru lat… Bardzo się cieszyłam, że będę mogła spędzić sylwester z ludźmi, bawić się, tańczyć, szaleć, a nie jak stara baba siedzieć przed telewizorem.

Wydarzyło się coś strasznego, mój chłopak się rozchorował. Oczywiście nie mam do niego żalu, że się rozchorował. Tylko o to, że przez to nie pozwala mi iść na sylwestra… Chce ze mnie zrobić Matkę Teresę z Kalkuty, czy to normalne? Twierdzi, że w takiej sytuacji powinnam zostać z nim w domu i się nim opiekować. Ciągle powtarza mi, że jak mogę zostawić go samego w sylwestra i jak go naprawdę kocham to powinnam przy nim być!

Nie wiem totalnie co mam zrobić, nie chcę go zostawiać samego, bo wiem, że będę miała wyrzuty sumienia i ta sytuacja nie pozwoli mi się dobrze bawić…Najgorsze jest to, że on wcale nie wygląda na chorego i uważam, że mógłby iść ze mną, ale jest tak uparty jak osioł i stale powtarza mi, że nie chce tam iść. Woli się w pełni wyleczyć… Zastanawiam się, czy faktycznie chodzi o tą jego pseudo chorobę, czy o to, że po prostu nie chce spędzić czasu z moimi znajomymi. W życiu nie pomyślałam, że faceci są aż tak problematyczni, przecież oni szukają tylko problemów… Nigdy go nie zawiodłam i chodzę z nim tam gdzie on chce…Zawsze jak wychodzimy, to razem, nie pozwala mi wychodzić samej na imprezy. Ostatnio zaczęłam się zastanawiać, czy on mi ufa. Przecież zaufanie w związku to podstawa. Dziewczyny proszę, powiedźcie mi co byście zrobiły na moim miejscu.