Najczęściej powielane mity o zaburzeniach odżywiania! Nadal w nie wierzysz?

Czy na pewno wiesz wystarczająco dużo na temat zaburzeń odżywiania? Na ich temat krąży mnóstwo mitów, które wprowadzają niepotrzebne zamieszanie. Błędne informacje mogą nawet wspomagać rozwój choroby, a na już pewno utrudniają leczenie. Zaburzenia odżywiania są często cichym wołaniem o pomoc, którego nie powinno się lekceważyć. 

Zobaczcie, jakie mity na ten temat są najpopularniejsze. 

#1 Zaburzenia dotykają jedynie kobiet - zwłaszcza nastolatek

To nie prawda. Zaburzenia odżywiania dotykają także mężczyzn. Statystyki wskazują, że ok 6% cierpiących na anoreksję to mężczyźni. Najprawdopodobniej są one zaniżone - ze względu na ukrywanie choroby. Odpowiednik anoreksji u kobiet, to manoreksja. Chłopcy chorują najczęściej w wieku 17-24 lat. Najbardziej podatne są osoby zmagające się z niewielką otyłością. 

#2 Zaburzenia odżywiania to wynik fanaberii i chęci osiągnięcia wyglądu "gwiazd"

Zaburzenia odżywiania często są traktowane jak wymysł.. Wiele osób myśli, że osoba chora na anoreksję, żeby wyzdrowieć - po prostu powinna zacząć jeść, a cierpiąca na bulimię - przestać wymiotować, przeczyszczać się. To największa bzdura! Choć czasami brak akceptacji swojego ciała i chęć upodobnienia się do swojej idolki może być pierwszym, wczesnym etapem choroby, to absolutnie nie można traktować tych chorób jak fanaberii. Zaburzenia odżywiania mają skomplikowane podłoże psychologiczne i należy jak najszybciej je leczyć. Pierwszym etapem powinna być terapia u doświadczonego specjalisty. Zaburzenia odżywiania mogą manifestować wiele poważnych problemów: trudności w nawiązywaniu kontaktów, kłopoty w rodzinie, zagubienie i wiele innych. 

#3 Zaburzenia odżywiania nie prowadzą do śmierci

Niestety nie jest to prawdą. Osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania nie tylko chudną w zastraszającym tempie, ale także wyniszczają swój organizm. Skrajne niedożywienie, awitaminozy, odwodnienie - to tylko niektóre z bezpośrednich efektów tych chorób. Wraz z postępującą chorobą pojawiają się problemy z krążeniem, następuje zanik okresu u dziewcząt, zaburzenia hormonalne, wypadanie włosów, zniszczone zęby, cera - nie sposób wymienić wszystkiego. Ciało po prostu słabnie. W skrajnych przypadkach - jeśli nie dojdzie do interwencji lekarskiej, choroba MOŻE doprowadzić do śmierci.

#4 Zaburzenia odżywiania to wyłącznie dwie choroby: anoreksja i bulimia

Anoreksja i bulimia to co prawda najbardziej znane z zaburzeń odżywiania, ale nie są jedyne.

Ortoreksja - obsesja na punkcie zdrowego odżywiania się. Osoba cierpiąca na to zaburzenie dokłądnie liczy, waży, komponuje posiłki tak, żeby były idealnie zdrowe. Obsesja z czasem zaczyna rządzić życiem chorego, przestaje liczyć się wszystko inne. Nakłanianie takiej osoby do odstępstw - wywołuje ataki paniki, w skrajnych przypadkach agresji.

Bigoreksja - zaburzenie dotyczące głównie mężczyzn. Objawia się ciągłym poczuciem posiadania niewystarczająco umięśnionej sylwetki. Analogicznie do chudnięcia przy anoreksji, bigorektycy robią wszystko, żeby powiększyć swoją masę mięśniową. Wg statystyk zaburzenie to dotyka ok. 10% mężczyzn zajmujących się kulturystyką. 

Kompulsywne objadanie się - zaburzenie to przejawia się w odczuwaniu ogromnego przymusu zjadania dużych ilości pokarmu, utratą kontroli. Chory nie odczuwa głodu fizycznego, ale nadal je. Zaburzenie to od bulimii różni się, tym, że po epizodzie obżarstwa - chory w żaden sposób nie próbuje się pozbyć pokarmu z organizmu. To zaburzenie przybieranie na wadze i prowadzi do otyłości, co jest niebezpieczne zarówno dla zdrowia psychicznego, jak i fizycznego. 

#5 Uzyskanie normalnej wagi oraz zaprzestanie wymiotowania to oznaki wyzdrowienia z zaburzeń odżywiania

Zaprzestanie wymiotów i objadania się to bardzo ważne elementy w procesie wychodzenia z bulimii. Jednak nie jedyne. Wbrew pozorom najważniejsze jest to, czy pacjent zrozumie podłoże psychologiczne swojej choroby i nauczy się radzić sobie z emocjami, postrzeganiem siebie, własnego ciała itp. Bez leczenia przyczyny choroby, będzie ona nawracać, dlatego należy najpierw zająć się trudnościami sfery psychicznej. 

Treści mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą zastąpić konsultacji ze specjalistą!