List od czytelniczki: "Strach przed ciemnością nie daje mi żyć!"

Mam ten sam problem co ty, ale to przez to, że zawsze naoglądam się horrorów XD

Niestety też tak mam, ale nie ukrywamjestemtrochę młodsza... Lecz jak dzis zabrali nam prąd ja od razu się pytam czy mogę spać na dole (bo obok są rodzice) lecz nawet gdy tam jestem to boję się spać. Czasami także myślę, aby iść do psychologa A najgorzej to jest gdy zostaje sama w domu zamykam wszystkie drzwi i okna, a moja mama gdy wraca się ze mnie śmieje Nie na wi dzę ciemności! Zawsze sie boję, że coś do mnie wyjdzie lub ktoś się wkradnie czy że jakieś stwory z horrorów do mnie przyjdą, ale w dzień mówię sobie że tego niema i ja o tym wiem, ale gdy przychodzi noc to wszystko się pojawia w mojej ,,wyobraźni" i boję sie ruszać z łóżka... Chciałabym Tobie pomóc, lecz sama mam z tym problem.

Mam ten sam problem, dlatego właśnie czytam ten artykuł! Bardzo chciałabym się przestać bać  Łączmy się w bólu! 

Mam podobny problem. Może nie że boję się ciemności, boję się tego co w nim jest. Jak zostaje sama w domu wieczorem to najgorszy horror. Mimo iż wiem że zamki i okna są pozamykane, cały czas wydaje mi się że ktoś chodzi po domu albo się skrada. Albo w nocy kiedy już wszyscy śpią, gdy usłyszę jakiś dźwięk już od razu mi się wydaje że ktoś jest na dolnym piętrze. No cóż, to już jest w psychice człowieka.

Mam to samo (prawie) tylko ja boje się zgasić światło, ponieważ mam wrażenie ze coś chodzi po pokoju po prostu od tego czasu ograniczam horrory i straszne historie na faktach